Op welk moment van het jaar je het ook wilt doen, voornemens helpen om datgene wat je van plan bent te gaan doen ook daadwerkelijk om te zetten in daden.

• Voornemens als een moment van bezinning.
• Voornemens als een moment van koersbepaling.
• Voornemens als een richting voor ontwikkeling.

Maar die stap van voornemen naar daden… Daar lijkt een wereld van verschil in te zitten …

Want tussen denken en doen zit de beweging naar het gaan doen … En dat gebeurt allemaal in je brein.

Daar waar het brein ons echt helpt in ons bestaan, is het brein nog niet ingesteld op 5-jaren plannen, laat staan plannen voor een jaar. De vaardigheid van het plannen, is echt een vaardigheid die pas de laatste paar eeuwen in ons brein in ontwikkeling is gekomen. Evolutionair gezien is dit dus nog maar heel recent. Het vereist van het brein zo’n enorme wilskracht om de verleidingen van de dag in het perspectief van de toekomst te zetten.

Maar wilskracht is een enorme energievreter. Hoe kan je het brein ook voor je laten werken?

Uit onderzoek blijkt dat bij het formuleren van voornemens in de vorm ‘Ik wil … bereiken’ het brein tegenwerkt. Vaker nog wordt deze zin als volgt geformuleerd: ‘Ik moet van mijzelf … bereiken’.

In het brein zit in ons een limbische systeem, ons emotionele regulatiesysteem. Dit systeem heeft als het ware een knop die heel gevoelig is afgesteld op het woord ‘moeten’. Op het moment dat de ander het woord ‘moeten’ uitspreekt, gaat figuurlijk het brein bij jou ‘gestrekt’.

‘Moeten, moeten, dat bepaal ik toch nog zelf nog wel!’

Hieruit ontstaat als reactie soms ook het ‘ja zeggen, maar nee doen’.

Bij ‘het van jezelf moeten’ of ‘willen’, werkt dit eigenlijk net zo. Je legt alleen dan je eigen brein iets op. Daar waar je het moeten van een ander nog weleens van je af kan laten glijden, is dat stukken moeilijker als het over jezelf gaat. Want ‘dat bepaal ik zelf nog wel’ is je eigen wil … Je frustreert als het ware je eigen gevoel van autonomie.

Hoe formuleer je dan je voornemens wel breinvriendelijk?

Door ruimte te laten in je formulering voor zowel je autonomie als ook je eigenwaarde. Waarin er ruimte is voor stap voor stap en proberen, in plaats van frustreren. In zinnen zouden dit bijvoorbeeld de volgende voornemers kunnen zijn:

• ‘Zou het mij lukken om mijn expertise begrijpelijker en beeldender aan mijn collega’s over te brengen?’
• ‘Zou het mij lukken om naast een wekelijkse training ook nog een ander beweegmoment te vinden?
• ‘Zou ik, ondanks dat ik nu iets wil uitstellen, het me lukken om het alsnog af te krijgen?’

Door het zo te formuleren, zet je jouw brein in de ‘open stand’. Het krijgt ruimte om niet te moeten, maar om de uitdaging te voelen. Het krijgt de ruimte voor nieuwsgierigheid waardoor je jezelf vragen gaat stellen hoe het wel mogelijk kan worden. Het geeft ruimte voor proberen en leren, zodat je hoe dan ook verder komt.

Een interessant bijvangst van deze formulering is dat, als je het voornemen zo uitspreekt naar anderen, anderen met je willen meedenken. Soms worden dan de ideeën en suggesties je in de schoot geworpen. En als die niet direct opkomen, levert het in ieder geval een mooi gesprek op. En ontstaan er soms later nog berichtjes waarin iemand aan je heeft gedacht…

Een van de voornemens die ik voor mijzelf heb geformuleerd?

Eentje gaat over een langgekoesterde wens. Ik vind zingen namelijk heerlijk en wil me hierin graag ontwikkelen. Al jaren roep ik dat ik graag een zangweek wil volgen, waarin ik zowel lekker kan zingen vanuit wat ik al kan, maar ook hierin stapjes kan zetten naar een betere techniek. Maar tot 2017  zonder resultaat. De zin formuleren in ‘ik ga …’ bracht me niet waar ik wil zijn.

Breinvriendelijk geformuleerd wordt mijn voornemen nu: ‘Zou het me lukken om komend jaar een zangweek te bezoeken?’

Uiteindelijk is dit geen zangweek geworden, maar ben ik met zanglessen begonnen. En tjonge, wat een verschil in hoe ik mijn  stem kan gebruiken! Daarna volgde ik een zangweekend op Buitenkunst. Waarna ik niet schor was, ondanks dat ik een heel weekend mijn stembanden behoorlijk had lopen kietelen… 

Ik wens je een paar (dus ook niet te veel, maar genoeg dat je brein kan overzien) leuke uitdagende voornemens toe! 

Een mooi nieuw jaar!